مثلا کارت به کارت کردن توی لایه use case قرار میگیره چرا که عضوی از bussinse logic خوب همونطوری که میبنید دیتابیس به عنوان آخرین و بیرونی ترین لایه به عنوان فیچر برای پروزه در نظر گرفته شده اصلی ترین جا بر اساس معماری ddd میشه دامین ما و بعدش اپلیکیشن و بعد دیتابیس باید اصلا برنامه طوری طراحی بشه که با یه دیتابیس in memeory یا هر مدل دیتبیس دیگه بتونه کار کنه
توی domain میایم entity هامون رو مینویسیم و توی application اون سرویس هایی که قراره از این ها استفاده کنه در لایه persistence میایم دسترسی به لایه هامون رو پیاده سازی میکنیم در لایه infrastructure چیزهایی که خارج از پروژه مون هستش و میخوایم ازش استفاده کنیم رو قرار میدیم و این چیزها مربوط به بیزینس اصلی نیستش ارسال ایمیل و چیزهای دیگه
نکته ای که هست اینه که لایه بیرونی و بالاتر میتونه از اطلاعات لایه های پایین تر استفاده کنه ولی لایه های پایینی نمیتونن از اطلاعات لایه های بالایی استفاده کنند
خوب حالا راهش چیه اگر بخوایم این کار رو انجام بدیم این که بیایم از یک قرار داد و اینترفیس برای ارتباط با لایه بالاتر استفاده کنیم
مثلا برای استفاده کردن application از لایه ی بالاتر که میشه context باید بیایم یه اینترفیس رو تعریف کنیم که بتونیم از context استفاده کنیم ما توی application نیاز داریم که از دیتابیس اطلاعات بگیریم و یه سری اطلاعات رو روش ذخیره کنیم البته این که گفتیم application نمیتونه از لایه persistance استفاده کنه به خاطر قواعد clean arc هستش
این یعنی databasecontext از dbcontext ارث بری کرده و باید هم اینترفیس IdatabaseContext رو پیاده سازی کنیم
خوب حالا میتونیم با استفاده از Idatabase context بیایم و از دیتابیس استفاده کنیم نکته : وقتی که متدی رو در اینترفیس پیاده سازی میکنیم باید در کلاس هایی که ازش استفاده میکنند هم پیاده سازییش رو انجام بدیم
ولی توی این قضیه چون متد save changes در db set قرار داره نیازی نیستش که ما این کار رو انجام بدیم چون یک بار ارث بری dbset رو انجام دادیم و میتونیم ازش استفاده کنیم
برای این که بخوایم متد هایی save changes رو بدست بیاریم میایم یه بار توی خوده database context متد های save shanges رو میایم override میکنیم و بعد همون ها رو میبریم میزاریم توی اینترفیسمون که بتونیم از طریق اینترفیسی که اون هم دسترسی به dbcontext داره با دیتابیس از هر جایی بتونیم ارتباط بگیریم و بتونیم با استفاده از این اینترفیس دیتاهای خودمون رو سیو کنیم داخل دیتابیس
خوب حالا میخوایم connection string خودمون رو بفرستیم برای database context میایم به صورت dynamically میخوایم این کار رو انجام بدیم تا هارد کد نشه ، خوب برای این کار میایم اول یه متد constructor درست میکنیم
توضیحات برای
این نسخه ی کد بالا در EF 6 به بالا کار نمیکند و نسخه ی کد پایین کار میکند
اینجا ما از base استفاده کردیم چون base میشه constructor کلاس Dbcontext که ما اینجا میخوایم یه چیزیش رو تغییر بدیم و بهش یه options رو اضافه کنیم و وقتی که این کار رو بکنیم باید بهش یه سری پارامتر های جدید بدیم تا کار کنه حالا دقت کنید که ما اومدیم constructor کلاس Dbcontext رو تغییر دادیم و بعدش اومدیم دوباره توی constructor کلاس خودمون یعنی DatabaseContext ازش ارث بری کردیم و میخوایم بهش بگیم که قبل از این که بخواد اصلا اجرا بشن هر دوتاشون این تغییرات توی اصل کلاس ها ایجاد بشن و بعد ادامه برنامه انجام شود.
خوب یه داستانی که خوردیم اینه که ef6 با ef core فرق دارن
این ویدیو رو باید حتما ببینم
