خوب بعد از این که ssms رو نصب کردیم میریم داخش
اینجا database engine رو انتخاب میکنیم در قسمت بعد برای انتخاب server name اگر . بزنیم به همین engine که روی همین سیستم هست وصل میشه
خوب حالا اگر server ای داشتیم که اسمش به جز mssql server بود اون میشه name instance و برای وصل شدن بهش میزنیم بک اسلش بعد اسم اون instance رو مینویسیم
برای وصل شدن به سرور های داخلی میتونیم بزنیم
میتونیم از ip mac سیستم هم استفاده کنیم
اگر name instance بود هم اینطوری میتونیم بهش وصل بشیم :
خوب میتونیم از طریق computer name هم بیایم وصل بشیم که برای دیدنش میام به مسیر system about رو میزنیم اونجا نوشته device name
از طریق ip سیستم هم میشه به سیستم های دیگه وصل شد
از طریق دامین هم میتونیم وصل بشیم
برای کوئری زدن هم میزنیم روی New query
اطلاعاتی که از اینجا میتونیم ببینیم اینه
اینجا این رو داره میگه که دیتابیسمون کجاست ، اسمش چیه، جه مدلی از دیتابیس رو داریم استفاده میکنیم، و با چه یوزی الان داخلش هستیم
توی صفحه object explorer میتونیم کانکشن بزنیم به دیتابیس های مختلف
حالا برای ساختنش هم کافیه بزنیم روی دیتابیس و بزنیم new database
اسمش رو تعریف کنیم و بزنیم روی ok و تمام ، برای اسم دیتابیس space نداشته باشه ، و به زبان غیر از انگیسی نباشه ، معنادار باشه
خوب owner که نوشته شده میشه همین کاربری که log in کرده
هر دیتابیسی که میسازیم حداقل دو تا فایل رو توی سیستم میسازه
خوب این دوتا فایل یکیش mdf هستش که میشه master data file و دومی میشه LDF که میشه log data file
تمام دیتا های دیتابیس در MDF قرار میگیره و تمامی لاگ ها در LDF
خوب اینجا 3 تا اسم داریم database name , logical name , file name
خوب logical name از اسم database name ارث بری میکنه
قسمتی از هارد که برای ذخیره سازی دیتا ها انجام میشه logical name هستش
و file name هم از logical name ارث بری میکنه اگر اون قسمت رو خالی بزاریم خودش به صورت اتوماتیک این کار رو میکنه
به دلایل امنیتی بهتره که هر 3 تای اینها اسمشون متفاوت باشه ، یه نکته ای که هست اینه که اگر بخوایم file name متفاوت باشه اسمش از logical name اسمش رو مینویسیم و باید پسوند آخرش رو هم بنویسیم تا اعمال بشه که میشه دات mdf
نکته ی بعدی اینه که فایل های mdf از نوع Row data هستند و فایل های ldf تایپشون از نوع log هستش
خوب مورد بعدی اینه که حجم اولیه رو تعیین میکنیم و بعدش تعیین میکنیم که وقتی که این حجم اولیه تموم شد چه اتفاقی بیوفته
حالا اگر auto growth رو روی in megabyte باشه اینطوری میشه که به طور مثال اگر اون حجم تموم شد بعدش 64 مگابایت بهش اضافه بشه
اگر روی in percent باشه میاد درصدی به حجم اضافه میکنه یعنی اگر 100 مگ داشته باشیم دفعه ی اول 10 مگ بهش اضافه میشه و دفعه ی بعدی 10 درصد 110 مگ بهش اضافه میشه و همینطوری حجم اختصاص یافته اش بیشتر و بیشتر میشه
در نرم افزار های نو پا بزاریم روی in percent و بعدش میزاریم روی in megabye
وقتی که فضای دیتابیس تموم میشه یه ریکوئست میزنه به سرور و میگه که فضا تموم شده و این قضیه هر سری تکرار میشه و خوده این ریکوئست هم یه زمانی میگیره و بهتره که تعداد این رکوئست ها رو تا جای ممکن کم کنیم